Θεσσαλονίκη
(09/03 – 27/03/2016)
Τρίτη και Παρασκευή
10:30 – 20:30
Σάββατο και Κυριακή
10:00 – 20:30
Αθήνα
Το να κάνει κανείς μια έκθεση είναι πάντοτε μια γενναία απόφαση. Κι αυτό γιατί μεταξύ της δημιουργίας και της έκθεσης, εκτός από την ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας – που είναι και τα κοινά σημεία έναρξης – υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Η έκθεση είναι η στιγμή εκείνη που το μάτι του θεατή θα συναντήσει το βλέμμα του δημιουργού· και εκείνη τη στιγμή θα πρέπει οπωσδήποτε να συντελεστεί μια μικρή ή μεγάλη αποκάλυψη: το σύμπαν του ενός να εισχωρήσει στο σύμπαν του άλλου, το σύστημα του ενός να συντονιστεί με το σύστημα του άλλου. Και αφού ο θεατής όσο και ενεργός και αν είναι δεν παύει να είναι ο δέκτης, όλη η μέριμνα, η φροντίδα και ευθύνη της πετυχημένης ή αποτυχημένης αυτής συνάντησης πέφτει στους ώμους του δημιουργού.
Έτσι στην περίπτωση του Caravan Project, πριν από οποιδήποτε σχεδιασμό και εκτέλεση της έκθεσης έπρεπε ο δημιουργός να επαναπροσδιορίσει του στόχους του με βάση το κοινό του και χωρίς να προδώσει το δικό του όραμα. Να επανεξετάσει όλες τις διαδικασίες που τον οδήγησαν στην παραγωγή του κάθε ντοκιμαντέρ, στην ανάγκη που τον ώθησε στην αφήγηση της κάθε ιστορίας, τους λόγους για τους οποίους ξεκινούσε κάθε φορά το ταξίδι και κυρίως τον λόγο για τον οποίο αισθάνεται την ανάγκη να μας μιλήσει για όλα αυτά και γιατί πιστεύει πως αξίζει τον κόπο.
Αν το έργο κάθε φορά είναι το αποτέλεσμα που αποκόπτεται από μια διαδικασία, η έκθεσή του είναι η συνθήκη που θα το επανατοποθετήσει σε μια άλλη. Μια διαδικασία που αφορά τα νοήματα, τους λόγους, τις πληροφορίες, τις προθέσεις· τη συνύπαρξη των επιμέρους στοιχείων στην ολότητα που αποκαλούμε έργο. Η όποια αποδόμηση του έργου όμως μέσω της εκθεσιακής πρακτικής δεν αποσκοπεί στην υπονόμευση του έργου αλλά στην αποκάλυψη των δομών πάνω στις οποίες το έργο πραγματοποιήθηκε. Και σίγουρα μια έκθεση θα πρέπει να αποφύγει τόσο την παρερμηνεία όσο και το διδακτισμό, ανεξαρτήτως του ερμηνευτικού ή εκπαιδευτικού του χαρακτήρα.
Έχοντας αυτά κατά νου η ομάδα του Caravan Project προσπάθησε να καταλάβει αλλά και να αποδώσει σε αυτή την έκθεση τον λόγο ύπαρξης του που χωρίς να είναι έκπληξη ο λόγος είναι λόγοι, και η κάθε απόφαση που πάρθηκε αυτά τα τελευταία χρόνια μέσα σε αυτό το βαν, κάθε κλίκ της φωτογραφικής μηχανής ή της κινηματογραφικής κάμερας, πολυδιάστατη και πολυσύνθετη.
Είναι η πεποίθηση πως ένας άλλος κόσμος είναι εδώ, αρκεί να τον κοιτάξουμε. Ένας κόσμος που έχει δημιουργηθεί από την ποικιλομορφία και τη διαφορετικότητα και όχι από την ομοιομορφία. Όπου οι σημαντικοί τόποι εντοπίζονται σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο στην Αθήνα και που οι τόποι αυτοί είναι κάτι παραπάνω από το όριο μιας χώρας ή έναν τουριστικό προορισμό. Οι τόποι αυτοί μπορεί να είναι δίπλα μας, να είμαστε μέρος τους, να είναι μακρυά μας, να μην τους έχουμε ξανακούσει ποτέ. Οι άνθρωποι που τους κατοικούν να είναι δίπλα μας, να είμαστε εμείς, να είναι μακρυά μας, να μας είναι εντελώς άγνωστοι. Τις ιστορίες τους μπορεί να τις έχουμε ξανακούσει, μπορεί να είναι η πρώτη φορά μπορεί να έχουμε ακούσει παρόμοιες ιστορίες, μπορεί να τις έχουμε φανταστεί, μπορεί να ελπίσει να υπάρχουν.
Είναι οι ιστορίες αυτές των καθημερινών ανθρώπων που μας είναι άγνωστοι, των διαφορετικών αυτών τόπων που έρχονται να μας μάθουν την πιο δύσκολη λέξη, την ελευθερία. Δικαίωμα και αρετή ταυτόχρονα, φαίνεται να ξεθωριάζει μέρα με τη μέρα στη σύγχρονη εποχή, στον αστικό ιστό, στην καθημερινή ρουτίνα, στο βόλεμα, στην ευκολία, στην ολοένα αυξανόμενη ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση που η εξέλιξη της τεχνολογίας φαίνεται να ανακουφίζει περισσότερο σαν ναρκωτικό και λιγότερο σαν φάρμακο.
Το Caravan Project αποτελεί μια προσπάθεια να μας μάθει ξανά την ελευθερία. Να μας μάθει να βλέπουμε, να προσπαθούμε, να θέλουμε και να ελπίζουμε. Να αναγνωρίζουμε την ποιητική στις πιο απλές πράξεις, να θαυμάζουμε την καθημερινότητα και να συμμετέχουμε σε αυτή δυναμικά και όχι παθητικά, να επεμβαίνουμε στη ζωή. Να μας δείξει, ότι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η έμπνευση και η δημιουργικότητα, η συνεργασία και η συνύπαρξη, δεν είναι αρετές που χάθηκαν στο βάθος του χρόνου, αλλά απλά αποφάσεις που κάποια στιγμή μπορούμε να πάρουμε. Όπως και οι ήρωες της κάθε ιστορίας του Caravan Project.
Αλέξιος Παπαζαχαρίας, επιμελητής
Η κριση δεν ειναι σημερινο φαινομενο. Η πρώτη πετρελαϊκή κρίση σήμανε την αρχή του τέλους της μεταπολεμικής ευημερίας, της πολιτικής πλήρους απασχόλησης που βασιζόταν στην ενεργοβόρα βιομηχανία. Ήταν η εξάντληση της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης. Η νέα κατάσταση κρίσης ονομάστηκε στασιμοπληθωρισμός, γιατί συνδύαζε πληθωρισμό και ανεργία, στοιχεία αλληλοαναιρούμενα στην προηγούμενη περίοδο. Επομένως οι συσσωρευμένες…
Τοπικοποίηση είναι η στρατηγική με την οποία θα απαντήσουμε στην «υπαρκτή» παγκοσμιοποίηση και θα επιδιώξουμε τη στροφή σε μια αποκεντρωμένη, επανατοπικοποιημένη, αυτοδιαχειριζόμενη, οικολογική κοινωνία της ισοκατανομής, που θα έχει σαν κύτταρο την αυτοδύναμη κοινότητα και το δήμο και θα στηρίζεται στην ομοσπονδιοποίηση δήμων-περιφερειών-εθνών. Για το ξεπέρασμα του δυτικού μοντέλου ανάπτυξης, της κλιματικής-οικολογικής καταστροφής, του καπιταλισμού…
Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ’ στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και…