Όλοι τους έχουν, όπως εγώ, μια καρδιά ενθουσιώδη και λυπημένη. Τους γνωρίζω καλά. Κάποιοι είναι παιδιά για θελήματα, άλλοι υπάλληλοι γραφείου, άλλοι μικρέμποροι, άλλοι πάλι οι νικητές των καφενείων και των μαγέρικων, ένδοξοι χωρίς να το γνωρίζουν μέσα στην έκσταση του εγωτικού τους λόγου, ικανοποιημένοι μέσα στη σιωπή του φιλάργυρου εγωτισμού τους χωρίς τίποτα το…

Η αγάπη που διπλασιάζει το καλό και μοιράζει το κακό ίσως μου ‘δειχνε τον δρόμο, ίσως όπλιζε την θέληση μου με θάρρος, ίσως αφαιρούσε υπακοή και φόβο. Από κείνον τον χειμώνα και πέρα χειμώνας ήταν η ζωή μου. Ο κόμπος που άλυτος με ακολουθούσε απ’ την γη ήταν ότι σχεδόν ποτέ δεν ήμουν εν ζωή…

. . . Ο θεατής έτσι πρέπει να πλησιάζει την τέχνη όπως πλησιάζει κανείς ένα τοπίο. Ένα τοπίο δεν απαιτεί από τον θεατή την «κατανόηση» του, την απόδοση του μιας σημασίας, τις ανησυχίες και τις συμπάθειες του· απαιτεί, μάλλον, την απουσία του, ζητάει απ΄αυτόν να μην του προσθέσει τίποτα. Η οραματική διάθεση των πραγμάτων, για…

(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980) «Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ’ έναν φράχτη αλαλάζει. Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της…

Κι ήταν σ’ αυτήν την ηλικία όταν ήρθε να με βρει η ποίηση. δεν ξέρω,δεν ξέρω από πού
ξεπρόβαλε,απ’ τον χειμώνα ή από το ποτάμι.
Δεν γνωρίζω ούτε πώς, μήτε πότε,
όχι, δεν ήσαν φωνές, δεν ήσαν λέξεις,
ούτε η σιωπή:
Μα με καλούσε από κάποιο δρόμο,
απ’τα κλαδιά της νύχτας,
ξάφνου ανάμεσα στους άλλους
ανάμεσα σε βίαιες φωτιές,
ή επιστρέφοντας μονάχος,
στέκονταν εκεί δίχως πρόσωπο,
με…

Η παρούσα ομιλία εκφωνήθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης, στο τέλος του συμποσίου που έκλεισε την τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ. Παραλαμβάνοντας τη διάκριση με την οποία θέλησε να με τιμήσει η ανεξάρτητη Ακαδημία σας, η ευγνωμοσύνη μου γίνεται ακόμη πιο βαθιά αναλογιζόμενος σε ποιο βαθμό η εν λόγω επιβράβευση υπερβαίνει την…

Το τρελοβάπορο | Πάτμος

Τὸ καλοκαίρι ἐπέρασε | Θυμᾶμαι κάποιο φίλο μου ψαρᾶ

  Υπάρχουν δυο έννοιες στη λέξη «υποκείμενο»: υποκείμενο υποταγμένο στον άλλο μέσω του ελέγχου και της εξάρτησης και υποκείμενο προσκολλημένο στην ίδια του την ταυτότητα μέσω της συνείδησης ή της αυτογνωσίας. Στις δύο αυτές περιπτώσεις η λέξη αυτή υποδηλώνει μια μορφή εξουσίας που καθυποτάσσει και καθιστά κάποιον υποτελή.    Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε…

Φίλε μου Αλέξη, το ‘λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω… Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία,
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία. Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
-…