</p>
Σ’ αυτό το νησί με το πολύ μεγάλο κτιριακό απόθεμα, κληρονομιά της Ιταλικής Κατοχής το τότε Υπουργείο Υγιεινής «είδε τη λύση» του προβλήματος της υπερπληρότητας που αντιμετώπιζαν τα δημόσια ψυχιατρεία της Ελλάδας. Το 1957 διαµορφώθηκε η ιδέα να µετατραπούν τα άδεια κτίρια του ιταλικού ναυαρχείου στη Λέρο, σε µια αποικία ψυχασθενών µε στόχο την απασχόλησή τους σε γεωργικές ασχολίες. Έτσι αρχίζουν οι μαζικές αποστολές – «καραβιές» ανθρώπων με έντονα ψυχικά προβλήματα με αρματαγωγά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξέσπασαν οι πρώτες καταγγελίες για τις κακές συνθήκες διαβίωσης των εγκλείστων στο ψυχιατρείο Λέρου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσουν οι μεταφορές ασθενών στη Λέρο με απόφαση του Υπουργείου Υγείας το 1982. Τα κτίρια αυτά με το καιρό εγκαταλείφθηκαν και παραδόθηκαν στη φθοροποιό χρόνο, έμειναν όμως τα ίχνη των εγκλείστων ασθενών, οι ζωγραφιές τους και οι απολιθωμένες τους κραυγές να θυμίζουν αυτή τη μαύρη σελίδα στην ιστορία της ψυχικής υγείας στη χώρα μας.