Οι άνθρωποι που κατοικούν μέσα στα yurt  άλλοτε ασθμαίνοντας και άλλοτε κραυγάζοντας προτρέπουν τα παιδιά να βγουν εκεί έξω και να πουν αυτό που τους συνθλίβει, αυτό που τους εμψυχώνει. Τα παιδιά από το 1ο ΕΠΑΛ περιδινίστηκαν μέσα στις ζωές της Σαμπιχά, του Παπόρια, του τυφλού ψαρά και επέστρεψαν πίσω στον εαυτό τους, βρίσκοντας το σθένος να αρθρώσουν τη δική τους αφήγηση. Οι άνθρωποι αυτοί ανοίχτηκαν, κατέθεσαν τη προσωπική τους ιστορία, την μοιράστηκαν με γενναιοδωρία με τους υπόλοιπους φτάνοντας στο τέλος να γνωρίσει και να αισθανθεί λίγο περισσότερο ο ένας τον άλλον. Τους ευχαριστούμε  θερμά για αυτό που ζήσαμε.