</p>
Aπό τη στιγμή που ταξίδεψαν από την Ινδία και εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη πριν από χιλιάδες χρόνια, οι Ρομά πέφτουν συστηματικά θύματα φυλετικής διάκρισης. Oι σχέσεις των Ελλήνων με τους Ρομά που ζούνε στη χώρα μας είναι εύθραυστες και τα συναισθήματα του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας κυμαίνονται από την απλή καχυποψία έως τον απόλυτο ρατσισμό.Τα ήθη και τα έθιμα των Ρομά αλλά και ο τρόπος ζωής τους μας τρομάζουν και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη είμαστε πάντα έτοιμοι να τους περιθωριοποιήσουμε και να τους κατακρίνουμε. Προσγειωθήκαμε στον οικισμό των Ρομά στο Δροσερό της Ξάνθης με πολλά ερωτήματα για το ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που τροφοδοτούν το φαντασιακό μας με την αυθόρμητη χωρίς αύριο ζωή τους ασπαζόμενοι μια κουλτούρα ανένταχτη χωρίς κανόνες;
Που ανήκουν τελικά οι Ρομά; που στέκονται απόμερα από τη κοινωνία και ταυτόχρονα μέσα σε αυτήν; Πως εμείς οι άλλοι, υποτελείς στην αλαζονεία της κρίσης, κοιτάζουμε αυτή τη διαφορετική κουλτούρα μονο μεσα απο τα στερεοτύπα που έχουμε υιοθετήσει για αυτούς; Μια γυναίκα στον οικισμό του Δροσερού, η σαμπιχά θέτει απο τη πλευρά της τα δικά της ερωτήματα, αγωνίζεται για να δώσει τις δικές της απαντήσεις σε μια ανδρακρουτούμενη κοινωνία όπου οι γυναίκες σπανιώς ορθώνουν ανάστημα. Στη σαμπίχα συναντήσαμε το μικρό παιδί Ρομά, τα όνειρα και τις δυσκολίες που βιώνει, τον αποκλεισμό και την αποδοχή, την ασφάλεια του μέσα σε αυτόν τον μετέωρο τόπο που διαμένει.