</p>
O Παντελής Καραλής, μικρό παιδί στη Χώσεψη φτιάχνει βιολιά από καλάμια και προσπαθεί να παίξει μουσική. Αυτό τον ήχο χωράει αργότερα στους πέτρινους τοίχους του καφενείου, κτίσμα του 1928, που πήρε από τον πατέρα του. Συνοδεύει τα πρώτα κομμάτια της λαογραφικής του συλλογής, σε ένα χώρο που υπάρχουν μαζί ο μύθος με τη ρακή. Απόφοιτος του Δημοτικού με 6, για μισό αιώνα συλλέγει τις τελευταίες μνήμες του ξύλινου πολιτισμού της περιοχής που γεννήθηκε και ζει.
Απλά, δουλεμένα, καθημερινά εργαλεία, ρούχα, τραγούδια, υφαντά, ξυλόγλυπτα, όπλα, τρέφουν τις εμμονές του. Συλλέκτης, «εκκεντρικός» κατά τη Μελίνα, ο κυρ- Παντελής βάζει τα βράδια κανένα τσιπουράκι, αγκαλιάζει με το μάτι τα 1500 περίπου παιδιά του στο οργανωμένο πια λαογραφικό μουσείο, κι όποιος τον βλέπει καταλαβαίνει ότι διέσωσε όλα αυτά τα πράγματα. Αυτός ξέρει ότι απλά, έσωσε τον εαυτό του. Στα 75 του ξεκίνησε μαθήματα κλαρίνου.