Στις παρυφές της πόλης του Ηρακλείου, στην άκρη του οικισμού της Αλικαρνασσού, εκεί που καταλήγει ο τελευταίος αδιέξοδος δρόμος της πόλης, ζει για ακόμη μια φορά μια μικρή κοινότητα Ρομά. Οι Ρομά έμαθαν να επιβιώνουν στο περιθώριο, στις παρυφές κάθε κοινωνίας, στα αχνά όρια μεταξύ του οικείου και του ανοίκειου. Στέκουν εκεί στο μεταίχμιο μετέωροι, απόμακροι κάτοικοι ένος δανεικού τόπου, μια φυλή έξω από την ιστορία που κοπιάζει μανιασμένα να εποικίσει τη μνήμη. Σα να μην υπάρχει αύριο, οι τσιγγάνοι τρέχουν να χορτάσουν την τελευταία τους μέρα, να προλάβουν να ζήσουν πριν έρθει το βράδυ που θα τους βρει αποκαμμένους να κοιτούν αμήχανα τα αστέρια.