Φτάσαμε στον οικισμό των Ρομά στο Δροσερό της Ξάνθης με πολλά ερωτήματα για το ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν διαφορετικά απο εμάς, που παραμένουν ανένταχτοι και ταυτόχρονα υποταγμένοι στη μοίρα τους. Πού ανήκουν τελικά οι Ρομά, που στέκονται απόμερα από την κοινωνία και την ίδια στιγμή μέσα σε αυτήν.  Ο τσιγγάνος γνωρίζει πως τα όρια του κόσμου του, είναι τα όρια του οικισμού του,  πως όταν ξεμακραίνει θολώνει η λεπτή γραμμή του χρόνου που τον ενωνεί με την παράδοσή του.

Οι Ρομά ειναι μια κοινότητα που κατοικεί στο εφήμερο χωρίς προσδοκίες μονιμότητας, μετουσιώνοντας τη συλλογική τους μνήμη σε ρυθμό που τους παρασύρει σαν ναυαγούς στο χρόνο. Ακροβατούν ανάμεσα σε δύο κόσμους, ανάμεσα στη νοσταλγία μιας πατρίδας που τους ορίζει και σε μια πραγματική κοινωνία που τους αρνείται. Μετέωροι άνθρωποι όλοι εκείνοι οι διαφορετικοί, καταδικασμένοι να  περιπλανιούνται και αυτοί αιώνια, μουσαφίρηδες στους τόπους που τους απορρίπτουν, καταραμένοι στους τόπους που τους ανήκουν.
Καταδικασμένοι να  περιπλανιούνται και αυτοί αιώνια, μουσαφίριδες στους τόπους που τους απορρίπτουν, καταραμένοι στους τόπους που τους ανήκουν.